Weer voorgoed voorbij, die vakantie. Afgelopen.
De tijd van liever lui dan moe, met klaterend water op de achtergrond. Voorbij. De overvloedige barbecues onder vrienden, op je blote voeten in het gras. Die eerste slok mojito, precies waar je door de zeewind uitgedroogde keel naar snakte. De fietstochten, opwaaiende jurken en haren in de wind…
Verleden tijd. Punt.
Daar zijn de avonden weer. Voor niets nog tijd, grijze luchten in de verte. Ondanks de ‘Indian summer’, die mooie stadslegende die de weersvoorspellers altijd zo graag aankondigen. Een zee van tranen – Thalassa ! Thalassa ! – dat is wat overblijft.
Niet te verhelpen.
Maar kom : die vakantie was toch ook niet zo’n topper. Teveel zon, het zeewater te fris, en de mensheid zag er ook al niet zo fraai uit. De foto’s die je gemaakt hebt zijn onscherp. Je bent vijf kilo verzwaard en je hebt al een nieuw abonnement op Basic Fit aangeschaft. Het nieuws was dag aan dag een verschrikking. De plastic vorkjes van de laatste picnic zorgen ervoor dat de nasmaak van de taboulé je alleen maar opzadelt met een ecologisch schuldgevoel. Hoe koosjer was die overigens, die taboulé ? En dan heb je heel snel alles moeten aanschaffen om weer aan de slag te gaan. Maar je rugzakje is sowieso nooit echt goed gevuld : alles is veel te duur. Ze hebben het over dat rugzakje gehad op de G7. Waar staat dat trouwens voor, de G7 ? Zeven families ? Zeven huurlingen ? De zeven hoofdzonden ? De zeven dwergen ?
Niets meer van te begrijpen. Doek. En wat is intussen van de gele hesjes geworden ?
De totale ellende, lijkt het wel.
Lijkt het ! – want kijk er maar eens wat er bij ons op het programma staat bij het begin van ons vijftiende seizoen.
En we voelen ons in elk geval al prima in uw warme gezelschap !
Met dank !
